Op herhaling

Wie had dat gedacht: drie jaar geleden om deze tijd begon mijn avontuur in Basingstoke. Nu, drie jaar later, ga ik het nog eens dunnetjes overdoen. Helaas “maar” twee maanden, maar toch. Op verzoek van een aantal mensen wil ik ook deze keer weer proberen om een blog bij te houden. Ik weet niet of ik veel nieuwe dingen te vertellen zal hebben, maar dat zien we dan wel.

Toen ik vorige keer afscheid nam van mijn collega’s in Basingstoke, was ik er van overtuigd dat zo’n gelegenheid zich nooit meer zou voordoen. Maar in april van dit jaar kwam ik erachter dat ik wel erg veel overuren had verzameld. Ik had aanvankelijk geen idee wat ik ermee zou gaan doen; uit laten betalen of minder uren gaan werken. Vanuit Basingstoke had ik al geluiden gehoord dat ze met een personeelstekort zaten en gaandeweg kwam het idee om mijn uren in te zetten om daar weer te gaan werken. Her en der heb ik nog wat extra uren bij elkaar gesprokkeld om zodoende twee maanden weg te kunnen. De maanden oktober en november kwamen op de afdeling het beste uit om dan mijn uren op te nemen.
Nadat ik van de baas groen licht had gekregen, heb ik meteen contact opgenomen met Janet, degene die mij vorige keer ook zo geweldig geholpen heeft met het vinden van een dialysekliniek in Engeland. Janet was blij verrast dat ik haar mailde. Ze had me al een paar keer eerder gevraagd of ik toch echt niet terug wilde komen. Helaas was daar nooit de mogelijkheid toe.

Er was echter wel een klein obstakel: mijn registratie om als verpleegkundige te kunnen werken in de UK was verlopen. Dat heb ik destijds bewust gedaan, omdat ik wist dat ik niet aan de eisen van de registratie zou kunnen voldoen omdat ik na Basingstoke niet meer in de UK zou werken. De registratie kost elk jaar ook behoorlijk wat en ik had drie jaar geleden al bedacht dat ik, als ik ooit nog eens de kans zou krijgen om terug te gaan, dat ik dan als dialyse-assistent zou gaan. Daar heb je namelijk geen registratie voor nodig en je mag, op een paar dingen na, vrijwel hetzelfde werk doen.

Janet zou voor gaan regelen dat ik in Basingstoke als dialyse-assistent aan het werk kon. Ze kwam echter al vrij snel met de mededeling dat ze in Basingstoke geen behoefte aan een assistent hadden. Helaas, Basingstoke zou het dus niet gaan worden. Maar ze had wel een alternatief voor mij: in Farnborough, een plaatsje net boven Basingstoke, zochten ze nog wel een dialyse-assistent. Hoewel het niet was wat ik voor ogen had, besloot ik toch om me daar in te gaan verdiepen. Ik heb gekeken waar de dialyse unit precies lag, wat er aan huisvesting te vinden was, hoe het openbaar vervoer geregeld was, wat er te beleven viel, enz. Al googelend kwam ik op de site van Spareroom.co.uk Op deze site worden kamers aangeboden door particulieren en agentschappen. Ik had al snel een aantal kamers gevonden op loopafstand van de kliniek tegen een redelijk maandbedrag aan huur. Fresenius wilde me zelfs nog tegemoet komen in de kosten.
De dialyse kliniek in Farnborough heeft elke dag 3 groepen patiënten: een ochtend-, middag- en een avondgroep. De verpleegkundigen werken er in 3 diensten van 8 uur. Dit in tegenstelling tot Basingstoke, waar ze elke dag 2 groepen hebben, maar waar de verpleegkundigen maar in 1 dienst van 12 uur werken.
Farnborough leek daarom een goed alternatief: betere uren en met de trein of de bus was ik zo in Basingstoke. Toch voelde ik me er niet helemaal happy mee. Ik kende de plaats niet en zou alles weer opnieuw moeten gaan verkennen. Maar het meest zag ik toch wel op tegen het feit dat ik opnieuw vertrouwd zou moeten raken met collega’s en patiënten. En ik had me vooral verheugd om weer een keer samen met mijn “oude” collega’s te werken.

Na een paar slapeloze nachten had ik besloten dat als het Basingstoke niet kon worden, ik helemaal niet zou gaan. Via de mail liet ik Janet weten van het hele avontuur af te zien. Ik liet mijn collega’s in Basingstoke weten dat ik niet in de gelegenheid was om als verpleegkundige bij hun te komen werken en dat ik het heel jammer vond dat ze geen assistenten nodig hadden.
Janet reageerde natuurlijk teleurgesteld, maar ze snapte het wel. Vanuit Basingstoke kreeg ik echter een heel verrassend bericht: ze hadden wel degelijk assistenten nodig! Er stond zelfs een advertentie online. Ik heb die advertentie opgezocht en vervolgens een mail gestuurd naar Janet om te vragen hoe het zat. Janet reageerde beschaamd: ze had die advertentie helemaal over het hoofd gezien. Ze had het heel druk gehad en zou binnenkort ergens anders gaan werken. Honderdduizendmaal excuus dat ze dit gemist had en ze ging meteen aan het werk om mij weer in Basingstoke te krijgen. Omdat ze zelf in juli weg zou gaan bij Fresenius, werd ik kort daarna overgedragen aan iemand anders. Jammer, want het contact met Janet was erg leuk.

Na een hoop administratieve rompslomp en een bloedonderzoek tijdens onze vakantie in Engeland, was het allemaal geregeld. Officieel ben ik aangenomen als flexwerker voor 37,5 uur in de week en kan ik dus in principe overal geplaatst worden, maar er is mij toegezegd dat ik alleen in Basingstoke zal worden ingedeeld. Ik ben zelfs al gevraagd of ik overuren wil werken, want ze zijn echt onderbezet.

Woonruimte was ook snel gevonden: via spareroom.co.uk kwam ik terecht bij een advertentie van Optivo. Zij verhuren kamers aan key workers, oftewel aan mensen die werkzaam zijn in de gezondheidszorg. Zij hadden een aantal kamers in de aanbieding bij het ziekenhuis van Basingstoke, vlakbij waar ik vorige keer gewoond heb en een kwartier lopen van de dialyse unit. De kamers hebben allemaal een eigen badkamer, maar een gezamenlijke keuken en woonkamer. Voor twee maanden goed te doen. Ik moet wel zelf mijn beddengoed, serviesgoed en pannen meenemen, maar een aanhangwagen is dit keer niet nodig. En ik vind het stiekem ook wel fijn dat ik niet in het huis van een vreemde hoef te wonen.

Aanstaande zaterdag (29 september) vertrekken we al vroeg met de auto naar Engeland. Ton brengt me weg en gaat zondag weer terug. Maandag gaat het dan echt weer beginnen. Lange dagen van 12 uur, drie tot vier per week. Ik ga mijn nachtdiensten gigantisch missen, maar ik krijg er ook weer zoveel voor terug.