Laatste blog

Vorig weekend ben ik dus, zoals ik in mijn vorige blog schreef, nog een keer naar huis gevlogen om mee te doen aan de Gestelse Quiz. Aanvankelijk zou ik vanuit Basingstoke helpen met het beantwoorden van een aantal vragen, maar ik wilde er eigenlijk gewoon live bij zijn. De verrassing was geslaagd en de avond ook. We hadden een topteam bij elkaar. Met zijn allen hebben we keihard gewerkt om zoveel mogelijk goede antwoorden te vinden. Ik ben heel benieuwd hoe we het dit jaar gedaan hebben. Weer een paar plaatsjes hoger in de lijst zou leuk zijn. De vragen waren dit jaar weer erg leuk, maar ook weer behoorlijk pittig. Respect voor degenen die ze bedacht hebben, maar zeker ook respect voor degenen die ze wisten te beantwoorden. Er waren een aantal knap lastige bij. Ik denk dat we het niet zo slecht gedaan hebben, maar of het voldoende is voor een paar plaatsjes hoger? Op 8 december zullen we het verlossende antwoord krijgen.
Met Ton en Teun ben ik de volgende dag weer terug gereden naar Basingstoke. Daar hebben we het grootste gedeelte van mijn spullen ingepakt. Met nog drie werkdagen te gaan, had ik in ieder geval mijn beddengoed nog nodig. Wat er nog overbleef zou ik in twee grote koffers en een rugzak mee moeten nemen.

Afgelopen donderdag ben ik definitief naar huis gevlogen. Het bleek nog niet zo makkelijk om alles ingepakt te krijgen. Ik had al twee vacuümzakken gekocht voor mijn dekbed en hoofdkussen om zoveel mogelijk spullen mee te kunnen nemen. Een paar dingen heb ik achter moeten laten omdat ze echt niet meer in mijn koffers pasten. Daar heb ik mijn flatgenoten blij mee gemaakt.

Meteen na mijn aankomst in Den Bosch heb ik in het ziekenhuis MRSA kweken afgenomen. Dit is nodig omdat ik in een buitenlands ziekenhuis heb gewerkt. Dit Volgende week dinsdag heb ik mijn eerste nachtdienst weer en dan moet de uitslag van de kweken bekend zijn. Ik ga er vanuit dat ze goed zijn en ik volgende week met frisse moed weer in Den Bosch aan het werk kan gaan. En ik kijk er naar uit om mijn Nederlandse collega’s en patiënten weer te zien. Ik heb ze echt wel gemist.

Afgelopen twee maanden zijn omgevlogen. Ze zijn me zwaarder gevallen dan de zes maanden drie jaar geleden. En toch ben ik blij dat ik het (weer) gedaan heb. Ik heb een aantal leuke nieuwe collega’s leren kennen. Ook de patiëntengroepen waren iets anders dan vorige keer. De meesten kenden ik nog wel, maar er waren ook een aantal nieuwe patiënten. Ook met hen heb ik een leuk contact opgebouwd. Stuk voor stuk mensen met een eigen verhaal, maar ze hebben zich vanaf het begin opengesteld en mij hun vertrouwen gegeven. Helaas moesten we ook van een aantal van hen afscheid nemen: 4 patiënten zijn overleden en 3 patiënten getransplanteerd.
Ik ben door verschillende collega’s en patiënten gevraagd of ik nog een keer terugkom. In principe zou ik gewoon in dienst kunnen blijven van de flexibank en diensten kunnen draaien als ik een keer wat meerdere dagen vrij ben. Het op en neer reizen zou ik ook nog niet zo vervelend vinden. De overnachtingen in een hotel worden door Fresenius vergoed. Maar ik weet niet of ik wel zin heb in alle rompslomp eromheen. Alle assessments, documenten en E-learnings die je bij moet houden. Op dit moment ben ik er wel klaar mee. Maar zeg nooit nooit.

Zoals gezegd, dit is mijn laatste blog. Ik heb geprobeerd om je met mijn blogs mee te nemen in mijn avontuur. Ik vond het in iedere geval leuk om ze te schrijven. Bedankt voor de moeite die je genomen hebt om ze te lezen en voor de reacties die ik gekregen heb.