Dubbel feest

Vorige week ben ik weer naar huis gevlogen om carnaval te vieren. Nou ja, vieren. Het is vooral ook hard werken.
Sinds een aantal jaren ben ik secretaris van de stichting Jeugd- en Jongeren Karnaval Bokkendonk, kortweg JJK Bokkendonk. (ja je ziet het goed, Karnaval met een K. Oude spelling)
Die organisatie hebben we met een clubje enthousiaste mensen een paar jaar geleden overgenomen. Het jeugd- en jongerencarnaval werd van oudsher altijd georganiseerd door de oudste speltak van de scouting, De Stam. Maar door een aantal omstandigheden moesten zij daar mee stoppen en hebben ze aan de noodbel getrokken. Met een club van 11 enthousiaste mensen (inmiddels zijn we met 12) hebben wij het stokje overgenomen en zijn we het hele jaar druk bezig een mooi programma in elkaar te knutselen voor de jongere en oudere kinderen van Sint-Michielsgestel.
Gedurende het carnaval zijn we dan druk doende die programma’s ten uitvoer te brengen en ondertussen er met zijn allen een leuk feestje van te maken. Daar krijgen we hulp bij van een flinke groep vrijwilligers.
Het blijft iedere keer toch een flinke klus om voor elk wat wils te verzinnen. Met name de oudere jeugd is een lastige klant. En het negeren van het alcoholbeleid door de horeca doet daar geen goed aan.

En we hebben echt ons best gedaan. Het eerste jaar hadden we een fantastische ruimte gecreëerd met een geweldige muziekinstallatie. Alles afgestemd op de wensen van de jongeren die door de nieuwe alcoholwet tussen wal en schip dreigden te belanden. In de commissie zaten ook allemaal jongeren van die doelgroep. Dat jaar was het ook een succes.
Maar die groep jongeren is heel onvoorspelbaar. Er hoeft er maar 1 op de Whatsapp te melden dat het ergens anders iets veel beters is en je bent ze kwijt. Dat overkwam ons het tweede jaar. Tja en dan moet je gaan nadenken hoe nu verder. Want het kost aardig wat om het die jongeren naar hun zin te maken. We hadden goede DJ’s, goed geluid, goede muziek, allerlei High Tech om het hun naar de zin te maken. Er was door de jongeren van de commissie veel reclame voor gemaakt. Maar helaas. Er kwam niemand op af.

Dan moet je als vrijwillige organisatie toch ook naar je budget gaan kijken. Daarom hadden we dit jaar besloten geen aparte ruimte te creëren voor de oudere jeugd.
In Sint-Michielsgestel is het ontmoetingscentrum De Huif tijdens carnaval geheel in ons bezit. We hebben daar een grote zaal die we in tweeën kunnen delen. ’s Morgens en ’s middags kunnen daar kinderen van alle leeftijden naar hartenlust rennen, springen, schminken, kleuren en dansen. De DJ zorgt voor passende muziek. De ouders worden in de Stamkroeg vermaakt met voor hun passende programma’s en muziek en uiteraard een lekker pilsje.
’s Avonds wordt de grote zaal omgebouwd tot een feestzaal voor de wat oudere kinderen. Met programma’s als een Black Light Party, levend tafelvoetbalspel, lasergamen, Just Dance en zo nog meer.
Dit jaar hadden we onze sluitingstijd verschoven naar 01.00 uur. In de hoop dat er later op de avond wat oudere jeugd binnen zou komen. De muziek werd gaandeweg de avond ook aangepast op de dan nog aanwezige jongeren. Maar die oudere jeugd heeft zich niet laten zien. Die gaan toch kijken bij welke kroegen ze naar binnen kunnen.
Maar al met al denken wij dat de basisschooljeugd zich prima heeft vermaakt en daar zijn we ook heel blij mee. We gaan nu met de uitkomst van onze evaluatie aan de slag voor het carnaval in 2017.
Het was trouwens nog wel een uitdaging om mijn collega’s in Engeland uit te leggen wat carnaval is. Ik heb geprobeerd wat foto’s en berichten op Facebook te zetten om hun een indruk te geven.
Carnaval in Bokkendonk begint op vrijdagavond, o.a. met het onthullen van het standbeeld van Pinus. Nou zag ik dat al helemaal voor me. “Yes we have this tradition at the beginning of Carnaval. We all go outside to reveal a statue called The Pinus” (Lees dit maar eens hard op)
En aangezien mijn Engels collega’s ook graag in plaatjes denken…….
Ik heb ze vandaag dat verhaal verteld. En je had de uitdrukkingen op hun gezicht moeten zien!

Eens in de zoveel tijd ben ik jarig met carnaval en zo ook dit jaar. Met carnaval ben ik dus druk doende met het jeugd- en jongerencarnaval en Ton gaat dan ook zo zijn eigen gang. Dit jaar is hij lid geworden van de Raad van 11. En hij heeft het enorm naar zijn zin gehad. Op zondag vond hij het echter wel leuk als ik op de vooravond van mijn verjaardag even uit de Huif weg kon om samen met hem (en honderden anderen) mijn verjaardag te vieren. Dus op zondagavond om 00.00 uur stond ik samen met nog 3 andere jarigen op het podium bij De Zwaantjes (mijn geboortehuis) en werden we toegezongen door alle aanwezigen. Hoe gaaf is dat!!
De volgende morgen was er een goochelshow voor de kleintjes in de Huif en de goochelaar heeft toen ook nog met alle kinderen voor mij gezongen. Hartstikke leuk! Het heeft zo zijn voordelen om jarig te zijn met carnaval.

Maar “time flies” en zo zit ik een paar dagen later al weer in mijn appartementje in Basingstoke. Woensdagavond ben ik aangekomen en donderdag was ik lekker nog een dagje vrij. Vandaag heb ik weer gewerkt. Morgen nog een dagje werken en dan zondag weer vrij.
Maar het schiet nu op. Mijn laatste werkdag is op 29 maart. Met gemengde gevoelens kijk ik hier naar uit. Ik heb het hier tot dusver erg naar mijn zin gehad, maar ik kijk er toch ook wel weer naar uit om gewoon weer lekker thuis te zijn en te gaan werken op mijn oude vertrouwde afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis. Maar ik ga mijn patiënten en collega’s hier in Basingstoke ook wel missen.

Maar goed, zo ver is het nog niet. Ik krijg nog een paar keer bezoek en ik vlieg nog een keer naar huis voor de verjaardag van ons mam die haar 80ste verjaardag mag vieren op 14 maart. Dat mogen we niet zomaar voorbij laten gaan! Daarbij moet ik vermelden dat mijn zus Anita daar in de voorbereiding veel voor heeft gedaan en ik me daar wel een beetje schuldig over voel. Het is dan niet altijd handig om zo ver weg te zijn.