Het verdwenen kerstcadeautje

Vlak voor kerst had ik een cadeautje gekocht voor mijn bovenbuurvrouw. Zij zou tijdens de kerstdagen naar Spanje gaan en van tevoren hadden we nog een heel gezellig borrelavondje. Ze was erg blij met mijn cadeautje en ze zou voor mij iets meebrengen uit Spanje.
Zij zou de 27e terugkomen en ik zou de 28e vertrekken voor mijn week in Nederland. Ze zou proberen om te zorgen dat ik het cadeautje nog zou krijgen voordat ik vertrok.

Ik ben die maandag echter al op tijd vertrokken omdat ik op tijd bij de bus wilde zijn. Bij mijn vertrek heb ik geen moment meer aan het cadeautje gedacht. Tot ik een paar dagen later een berichtje van mijn bovenbuurvrouw kreeg met de vraag of ik het pakketje had ontvangen.
Zij had blijkbaar een pakje voor mijn deur gelegd met een kaartje. Uiteraard had ze verwacht dat ik een reactie zou sturen als ik het pakje gevonden had, maar toen die reactie uitbleef vond ze dat vreemd. Ze is even nadat ze het pakje voor mijn deur had gelegd nog gaan kijken of het er nog lag, maar het weg was ging ze er in eerste instantie van uit dat ik het had gevonden.

Toen ik echter mijn appartement verliet lag er niets voor mijn deur. Waarschijnlijk heeft ze het er neergelegd nadat ik al vertrokken was. We moeten nu concluderen dat iemand van de andere bewoners het heeft meegenomen.
Mijn bovenbuurvrouw heeft een briefje in de brievenbussen van alle bewoners gedaan met de vraag of iemand iets gezien heeft, maar we verwachten daar eigenlijk niets meer van. Een van de buren in mijn gang heeft wel een reactie gestuurd, maar dat is het enige dat we tot dusver vernomen hebben. Helaas heeft die buurvrouw niets gezien, maar toch attent dat ze gereageerd heeft.

Inmiddels heb ik wel een ander cadeautje van mijn bovenbuurvrouw gekregen. Ze baalde er wel van. Het was wellicht ook niet handig om het pakje voor mijn deur te leggen. Ze had beter eerst even kunnen informeren of ik nog thuis was en anders een briefje in mijn mailbox kunnen doen, maar dat is mosterd na de maaltijd.
Volgende week hebben we weer een avondje gepland om weer bij te kletsen. Daar hebben we nog niet echt de gelegenheid voor gehad. Mijn bovenbuurvrouw is druk bezig met het opknappen van haar appartementje. Zij heeft haar appartementje gekocht maar wil gaan verhuizen. Ze verwacht dat ze het beter kan verkopen als het helemaal opgeknapt is. Zij heeft dezelfde indeling als mijn appartementje, maar dat van haar ziet er echt helemaal geweldig uit. Mijn bovenbuurvrouw heeft een goed gevoel voor stijl en ik denk dat ze haar appartement zo kwijt is.

Maar goed, eerst nog een weekje werken. Vier dagen deze week. Daarna alleen nog weken met 3 dagen. Nu we een aantal nieuwe collega’s erbij hebben gekregen zijn we compleet qua personele bezetting en hoeven we geen overuren meer te maken. Dat is aan een kant natuurlijk heel fijn. Heb je toch vier dagen vrij in de week. Aan de andere kant scheelt het nu ook 12 overuren per week.

Over anderhalve week komt Ton weer naar Basingstoke. Nu samen met mijn schoonzus en twee vrienden. Weer iets om naar uit te kijken. Er staat in ieder geval een bezoek aan Londen op het programma en verder zien we wel. Lekker eten en drinken en veel bijkletsen. Dat gaat helemaal goed komen.
Tot die tijd vermaak ik me met werken en met de voorbereidingen voor het komende carnaval. Vanuit Engeland probeer ik toch mijn steentje bij te dragen aan de organisatie van het jeugd- en jongerencarnaval in Sint-Michielsgestel (Bokkendonk tijdens carnaval)
Met die organisatie zijn we al een aantal maanden druk doende en nu het dichterbij komt is het vooral de puntjes op de i zetten. Posters maken, website bijwerken (www.jjkbokkendonk.nl ), persberichten versturen, vrijwilligers werven. Kortom nog genoeg te doen.