Wintertijd

Vannacht is in Engeland, evenals in Nederland, de klok naar de wintertijd verzet. Een uur terug dus een uur langer weekend. Mijn weekend was kort want gisteren heb ik mijn eerste zaterdag gewerkt. Niet zo heel veel verschillend van de andere dagen, behalve dan dat de zaterdag in het teken staat van poetsen. De machines worden extra gepoetst en de karren waarop alle spullen liggen die nodig zijn voor een dialyse worden leeggemaakt en vervolgens gesopt.
Maar dat poetsen moet tussen de bedrijven door gedaan worden. En dat maakt dat zaterdag een extra drukke dag is.
Net als in Nederland hebben we een ochtend- en een middaggroep. In Nederland zit er nog een pauze tussen de twee groepen. Hier heb je maar net tijd genoeg om een patiënt van de ochtendgroep af te sluiten, de machine te desinfecteren, door de vereiste test te laten gaan en op te bouwen voor de volgende patiënt. Als alles tenminste gaat zoals het behoort te gaan. Anders zit de volgende patiënt al te wachten in de stoel terwijl je nog met van alles en nog wat bezig bent. Dit geeft een enorme werkdruk. Er moet snel gewerkt worden en je hebt eigenlijk geen tijd om na te denken.
En als je het al niet warm krijgt van het harde werken, dan staat de thermostaat ook nog eens op 25 graden afgesteld. Patiënten klagen hier continu dat het te koud is. Ze moeten hier zelf hun eigen (fleece)dekens meebrengen.
Maar de patiënten zijn geduldig, althans zo gedragen ze zich. Uiteraard willen ze zo snel mogelijk aangesloten worden om er vervolgens zo snel mogelijk weer klaar mee te zijn. Naast het dialyseren zijn ze ook veel tijd kwijt met het vervoer naar de unit en weer naar huis. De meeste patiënten zijn afhankelijk van speciaal vervoer, een enkeling komt met taxi. En sommige patiënten worden door familieleden gebracht en gehaald. Sommige van deze familieleden helpen met het aan- en afsluiten van de betreffende patiënt. Vooral als de patiënt zich aan het voorbereiden is op thuisdialyseren.

Met de dialysetijd wordt hier heel streng omgegaan. Ze noemen dat “effectieve dialysetijd”. Als tegen het einde van de dialyse blijkt dat, door wat voor reden ook, de afgesproken tijd niet gehaald gaat worden dan moet er tijd bijgezet worden. De tijd op de machine wordt ingesteld op het aantal uren dat een patiënt moet dialyseren, bijvoorbeeld 4 uur. Na 4 uur geeft de machine aan dat de tijd om is en dat de patiënt afgesloten kan worden. Maar de software in de machine houdt ook bij hoeveel tijd van die 4 uur ook daadwerkelijk gedialyseerd is, de effectieve dialysetijd. Die kan door diverse oorzaken minder zijn. Dat zijn meestal maar een paar minuten, maar die moeten wel ingehaald worden, dus moet er tijd bijgezet worden. En voor een dialysepatiënt is dat heel wat. Maar zoals ik al zei, patiënten gedragen zich hier heel geduldig, vriendelijk en beleefd.

Wat ik wel grappig vind is dat mensen hier iedereen darling, love of sweetheart noemen. Zonder enige vorm van bijbedoeling. Enige tijd geleden hebben we op de dialyse afdeling in Den Bosch een bijscholing gehad met betrekking tot grensoverschrijdend gedrag. Daarin leerden we dat we onze grenzen aan moet geven en dat er veel waarde gehecht wordt aan het respectvol omgaan met elkaar. Patiënten met hun achternaam aanspreken. Voornamen van patiënten alleen gebruiken als een patiënt dat aangeeft.
Hier wordt iedereen bij voorbaat al bij zijn voornaam genoemd of zoals gezegd Darling, Sweetheart of Dearest genoemd. Hello Darling, how are you Sweetheart. Thank you Love. Niet alleen op de dialyse-unit, maar overal. In de bus, in de winkel op straat.
En dan moet ik daar als nuchtere Hollander toch effen aan wennen. Ik vind het heel aardig en gezellig klinken en allesbehalve vervelend als ik zo aangesproken wordt, maar omgekeerd heb ik er wel moeite mee. Ik heb altijd geleerd om iemand meneer of mevrouw te noemen en dat krijg je er zomaar niet uit. Misschien dat dat met de tijd nog gaat komen.

Toch spreekt uit alles dat de mensen hier respect voor elkaar hebben. En je wordt ook op je gedrag aangesproken als dat overlast veroorzaakt voor een ander. Het is ook de normaalste zaak van de wereld om je te verontschuldigen als je ook maar denkt dat je een ander tot last bent geweest. Een klein voorbeeld. Een fietser kwam de bocht om en moest remmen voor ons. Meteen kwam hij met een verontschuldiging “sorry, ik reed te hard”. Ik zie het in Nederland vaak anders gaan. Een opgestoken middelvinger is heel normaal. Dat heb ik hier nog niet gezien. Die beleefdheid lijkt soms wat overdreven maar ik vind het wel wat hebben.

Wat ik ook wel opvallend vind is dat veel mensen hier slecht gekleed gaan. Niet in de zin van armoedig, maar meer in de zin van wat ze aan hebben. Maar nu ik dit zo schrijf bedenk ik me wie ik ben om te oordelen wie slecht gekleed is of niet. Degene die mij kennen weten dat ik ook niet echt met de mode meega. Ik loop meestal een paar jaar achter en koop vaak kleding met de bedoeling dat een jaar later ook nog aan te kunnen. Kleding moet vooral praktisch zijn, lekker zitten en je moet je er happy in voelen. En als dat toevallig in de mode is op dat moment is dat meegenomen.
En ik heb ook niets tegen tweedehands. Sterker nog, ik vind het winkelen op Marktplaats.nl erg leuk.
Toch heb ik in Nederland wel vaak dat ik iets niet aantrek omdat ik denk dat ik daar toch op aangekeken word. En ja, daar ben ik wel gevoelig voor. Dus hier is het paradijs voor mij, want het maakt hier echt niet uit wat je aantrekt. Er zijn altijd mensen die er nog slechter gekleed bij lopen. En dat is prima als zij er zich happy bij voelen. Dus mag ik niet zeggen dat ze er slecht gekleed bij lopen, maar eerder comfortabel. In de ruimste zin van het woord.

De vijfde week gaat al weer bijna in. Ik heb inmiddels mijn eerste salaris gekregen. Mijn bankpasje is binnengekomen en inmiddels getest. En hij doet het!
Afgelopen week ook kaarten uit Nederland gekregen. Dat was een leuke verrassing. Zeker naast alle rekeningen die vorige week ook zijn binnengekomen. Het gas, water en licht is inmiddels geregeld. Evenals de gemeentebelasting. Dat is hier ook zo geregeld met internetbankieren. Het gaat ietsje anders dan thuis (geen randomreader of scanner) maar het principe is hetzelfde en het is ook zo gedaan. Ik heb al met al veel geleerd sinds ik hier ben. Thuis ben ik enorm verwend met iemand die al dat soort dingen altijd regelt. Nu moet ik dat zelf doen. En daar is niks mis mee.
Op naar de nieuwe week. Kijken wat die allemaal gaat brengen.